Van iets ingewikkelds waar je je in de toekomst mee bezig moeten houden is het nu ‘all hands on deck’. Vanuit Groenbalans focussen we op het deel waar we goed in zijn en bedrijven al jaren mee helpen: de ESRS E1 klimaat en energie. Dit is maar een klein deel van de volledige CSRD maar wel het meest veeleisende stuk dat voor veel organisaties een struikelblok blijkt.
ESRS E1 en het Greenhouse Gas Protocol
Sinds 2004 is het GHG-protocol de standaard voor het berekenen van en rapporteren over een organisatie-footprint. Vele verdiepende protocollen zijn hiervan afgeleid voor verschillende sectoren, en voor het faciliteren van betere berekeningen voor specifieke activiteiten en organisaties.
Belangrijkste wijziging van de ESRS E1 ten opzichte van het GHG-protocol is natuurlijk het verlichte karakter van de ESRS. Naast deze cruciale verandering zien we dat de ESRS (staat voor European Sustainability Reporting Standard) voor een groot deel bouwt op het bestaande GHG-protocol en voor een deel op de standaard van het Science Based Target initiatief (SBTi).
In het kort verplicht de ESRS E1 organisaties om:
- De CO2-footprint te berekenen;
- Een science-based doel te stellen (net-zero in 2050);
- Een uitgebreid transitieplan op te stellen hoe ze tot de net-zero doelstelling gaan komen;
- Aangeven hoe ze dit gaan financieren;
- Eventuele risico’s van klimaatverandering en transitiekansen beschrijven;
- Jaarlijks rapporteren over bovenstaande volgens gestandaardiseerde regels en de behaalde voortgang.
Wat gebeurt er allemaal?
We zien dat organisaties die al langer bezig zijn met het in kaart brengen van hun CO2 uitstoot, reductieplannen hebben gemaakt en de al bestaande protocollen hiervoor volgen, een heel eind op weg zijn om aan de nieuwe standaarden van de CSRD te kunnen voldoen. Voor organisaties die nu pas wakker worden en nu nog moeten beginnen met hun CO2 uitstoot in kaart te brengen is het een hele kluif.
Wij staan klaar voor beide organisaties, of je nu al jaren rapporteert over de CO2 footprint of dat je nog moet beginnen. We bieden begeleiding bij het volgen van de juiste richtlijnen tot het volledig in kaart brengen van de eerste footprint en het opstellen van een rapport volgens de richtlijnen van de ESRS E1 klimaat en energie.
Dit werk dat we uitvoeren voor verschillende klanten geeft ons inzicht in de belangrijkste knelpunten als het aankomt op het in kaart brengen van de footprint en het rapporteren hierover. Enkele opvallende ontwikkelingen die wij zien zijn:
- Het GHG-Protocol is er alleen voor rapportage van de uitstoot met eventueel de reductieplannen. Centraal onderdeel van de ESRS E1 is juist het rapporteren over de fysieke en transitie risico’s van klimaatverandering op het business model, de strategie en financiële planning van de organisatie. Een fysiek risico is bijvoorbeeld een overstroming, een transitierisico is het uitfaseren van het gebruik van steenkool. Daarnaast moeten ook mogelijke kansen die ontstaan worden beschreven;
- Het stellen van wetenschappelijke doelen en opstellen van een uitgebreid reductieplan is een verplichting in de ESRS E1. In aanvulling op het SBTi moeten organisaties ook aangeven hoe ze de reductieplannen financieren middels investeringen;
- Naast de mitigatie-investeringen moeten organisaties analyseren volgens verschillende klimaatmodellen welke risico’s van klimaatverandering er voor hun organisatie ontstaan. Ook hiervoor moet de organisatie laten zien dat ze zich wapenen en plannen maken om de benodigde klimaatadaptatiemaatregelen te financieren;
- Het energieverbruik moet in meer detail gerapporteerd worden in verbruik per type opwek, altijd gerapporteerd in MWh, en voor elektriciteit moet er altijd een market-based en location-based overzicht van de emissies worden gegeven.
Klimaatverandering is de uitdaging
De ESRS E1 maakt het noodzakelijk klimaatverandering cruciaal onderdeel te maken van de bedrijfsvoering van een organisatie. Klimaatverandering is de grootste uitdaging waar we als moderne samenleving tot nu toe voor staan. De transitie naar net zero-emissies is dan ook een ingrijpende verandering van onze economie. Geen enkele organisatie zal er in 2050 nog hetzelfde uitzien in vergelijking met vandaag.
Het is dus handen in een slaan want deze transitie moeten we met elkaar vormgeven. Nu nadenken hoe je organisatie er in 2050 uit zal zien, het stippellijntje naar dat punt intekenen en verwerken in alle activiteiten van de organisatie is zo belangrijk om bijtijds mee te gaan in deze verandering.